بسم الله
شاید در 28 اسفند سال 1340 ش/19 مارس 1962 م که سفارت کبرای ایالات متحده امریکا در اوج قدرت استکباری و روحیه سلطه گری طی یادداشت شماره 423 در پاسخ به درخواست ذلیلانه وزارت خارجه دولت شاهنشاهی ایران با تمدید یک ساله خدمات هیأت مستشاری نظامی ایالات متحده موافقت کرد، کسی باور نمی کرد که این موافقیت یکی دیگر از نقاط عطف تاریخ تحولات دوران معاصر ایران خواهد شد. در این یادداشت سفارت امریکا به بهانه مشکلات روز افزون وبه دلیل موافقت نامه های موجود به قدرت کافی مسأله وضعیت اعضای هیأت های مستشاری نظامی ایالات متحده را در ایران در بر نمی گیرد، به منظور نیل به یک تفاهم کلی در این رابطه و زدودن هر نوع شک و همچنین سهولت در عملکرد مؤثر اعضای مستشاری، از دولت شاهنشاهی ایران می خواهد که امتیازات و مصونیت های مخصوص کارمندان اداری و فنی مشروحه در قرارداد منضم به قرارداد نهایی کنفرانس سازمان ملل را در وین (قرارداد 18 آوریل 1961 معروف به پیمان وین) در مورد هر فردی از پرسنل نظامی، کارمندان غیر نظامی وزارت دفاع ایالات متحده و بستگانشان که اهل خانه آنها می باشند و حضور آنها در ایران به وسیله دولت شاهنشاهی ایران مجاز شناخته شده، به کار گرفته شود.
۱ نظر
۱۲ آبان ۹۹ ، ۱۸:۱۶