بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
خداوند را با همه‌ی وجود سپاسگزارم که بار دیگر مجمعی از اندیشمندان و صاحبنظران به بحث و فحص در تاریخ مظلوم حیات اهل‌بیت(علیهم‌السّلام) قیام کرده و مقطعی از زندگینامه‌ی مشعشعِ دویست‌وپنجاه ساله‌ی ائمه‌ی هدی و مُثُل عُلیا را مطمح انظار کاوشگرانه‌ی محققان و دانشمندان ساخته است.
این مقطع سی‌وپنج ساله (از 148 تا 183 هجری) یعنی دوران امامت حضرت ابی‌الحسن موسی‌بن جعفر(علیهماالسّلام) یکی از مهمترین مقاطع زندگینامه‌ی ائمه(علیهم‌السّلام) است. دو تن مقتدرترین سلاطین بنی عباس - منصور و هارون - و دو تن از جبّارترین آنان - مهدی و هادی - در آن حکومت می‌کردند. بسی از قیامها و شورشها و شورشگرها در خراسان، در افریقیه، در جزیره‌ی موصل، در دیلمان و جرجان، در شام، در نصیبین، در مصر، در آذربایجان و ارمنستان و در اقطاری دیگر، سرکوب و منقاد گردیده و در ناحیه‌ی شرق و غرب و شمال قلمرو وسیع اسلامی، فتوحات تازه و غنایم و اموال وافر، بر قدرت و استحکام تخت عباسیان افزوده بود.