ترجمه کتاب الفتن ابوصالح سلیلی - بخش چهارم

بسم الله ...

نویسنده: السید ابن طاووس
مترجم: محمدهادی هدایت

«بخش 31»گریه امیرالمؤمنین علیه السلام بر مرگ زیدبن علی:

سلیلی در کتابش نقل می کند: امیرالمؤمنین در همان مکانی که (سال ها بعد) زید بن علی در کوفه به دار آویخته شد، ایستاد و آن قدر گریست تا محاسنش تر شد و مردم هم با گریه حضرت گریستند. عرض شد: ای امیرالمؤمنین چرا می گریستی و یارانت را به گریه انداختی؟ فرمود: یکی از افراد خانواده ام در همین مکان به دار آویخته می شود، من به این جا نگاه نمی کنم زیرا می ترسم که کسی از دیدن عورت او خشنود باشد و به آن نگاه کند.

نقل شده:‌ هشام بن عبدالملک او را در حالی که چیزی عورتش را نپوشانده بود بر دار کشید. مدتی نگذشت شکم او به گونه ای پایین آمد که عورت او را پوشاند.#

«بخش 32» قاتل و مقتول در آتش اند:

از عبدالله بن عمر روایت شده است: فتنه ای برپا خواهد شد که «السبیطه» نام دارد و کشته های آن جهنمی اند. راوی پرسید: آیا طرفین مسلمانند؟ پاسخ داد: بله، هر دو طرف مسلمانند. دوباره پرسیدم: آیا این دو گروه مسلمانند؟ جواب داد بله مسلمانند. از او درباره علت این امر پرسیدم، گفت: چون آنها برای دنیای خویش می جنگند نه برای رضای خدا و برای اطاعت از دستورات او. گفتم: این طور فتنه ای درگذشته هم به وقوع پیوسته است؟ پرسید: خدا پدرت را بیامرزد، چه زمانی؟ گفتم: در فتنه ای که در زمان عثمان برپا شد. جواب داد: نه، قسم به خدایی که محمد صلی الله علیه و آله و سلم را به پیامبری برانگیخت این فتنه زمانی رخ می دهد که همه اعراب به درون خانه و پناهگاه های خود بخزند و تا آن حد شدت می یابد که شخصی در کنار قبری می ایستد و می گوید: ای کاش من جای تو بودم (مرده بودم) و بعد از وقتی است که زمین بعد از ظلم و جور آکنده از عدل و عدالت شود و چند سالی این مدت ادامه یابد. پرسیدم: چند سال طول می کشد؟ گفت: اهل کتاب می گویند نه سال یا هفت سال.

«بخش 33» نکوهش بنی امیه، بدترین قوم روی زمین:

سلیلی در کتاب خود می نویسد: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: طائفه بنی امیه و بنی حنیفه بدترین اقوام عرب اند. تعدادی روایات از علی علیه السلام و ابن عباس و عمربن خطاب در تفسیر آیه 28 سوره ابراهیم بدست ما رسیده است:«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَةَ اللهِ کُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ *جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا»؛ آیا به کسانی که نعمت خدا را به کفران و کفر تبدیل کردند نگاه نکردند( و) قوم خویش را به هلاکت درآوردند؟ آنان در جهنم می سوزند. منظور آیه بنی مغیره و بنی امیه اند. بنی مغیره در جنگ بدر کشته شدند ولی بنی امیه تا زمانی که خدا بخواهد از دنیا بهره مند می شوند.

«بخش 34»نکوهش بنی امیه و بنی عباس:

ابن دیلمی می گوید: بنی امیه هشتاد و چند سال حکومت می کنند آن گاه خداوند بواسطه پرچم های سیاهی که از مشرق می آید حکومت را از آنها می گیرد. این پرچم ها تا زمانی که بلای آن به هر انسان با ایمانی برسد برافراشته می ماند. آن گاه خداوند بدست خاندان محمد صلی الله علیه و آله و سلم این بلا و مصیبت را برطرف می کند، ( نشانه ی آن زمانی خواهد بود که) خداوند تیرهایی را به سوی آنها می افکند که این تیرها همان حکومت سفیهان و نادانان و کودکان است همان گونه که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در مورد آن فرموده است: دستورات آنها حرمتی ندارد و حکومتشان به هیچ نحوی تعهدآور نیست و در زمان آنها ستم و جور زیادی می شود.

«بخش 35»دوازده امام قریشی:

جابربن سمره از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل می کند: ساعت(موعود) تا دوازده امیر(امام) قریشی(پشت سر هم) به حکومت نرسند برپا نخواهد شد.

«بخش 36»نهی از خروج قبل از مهدی:

عبدالله بن عبدالعزیز نقل می کند: علی بن ابی طالب علیه السلام روزی در کوفه برای مردم سخنرانی می کرد که ای مردم، بعد از من دست به قیام نزنید، شما را از عده محدودی از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می ترسانم، چون گروه کمی از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قیام می کنند و چون از فرمان من اطاعت نمی کنند و پیمان من را به کناری می نهند به آن چه می خواهند نمی رسند. یکی از فرزندان حسین علیه السلام پرچمی را برای پشتیبانی از بنی امیه در کوفه برمی افراشد بلا و مصیبت مردم را فرامی گیرد و خداوند بهترین بندگانش را مبتلا می سازد تا خوب را از بد بشناسد و بدین وسیله مردم از همدیگر تبری بجویند، این امر تا زمانی که خداوند بواسطه فردی از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر ایشان گشایشی فراهم آورد ادامه می یابد و هر که از فرزندانم برخلاف شیوه و کردار من قیام کند، از او بیزارم و هر یک از خاندانم پیش از مهدی علیه السلام خروج کند کشته خواهد شد. از دغل بازان و حیله گران(دجّال های) فرزندان فاطمه علیها السلام بر حذر باشید. چون از نسل فاطمه علیها السلام چنین افرادی به پا خواهند خواست.
حیله گری از دجله بصره قیام می کند که از من نیست و با آمدن اوست که بقیه آنها خواهند آمد. ابن طاووس رحمه الله می گوید: حضرت علی علیه السلام در این حدیث صراحتاً فرزندان خود را از قیام قبل از مهدی علیه السلام باز می دارد.

«بخش 37»نرسیدن حکومت به فرزندان علی بن ابی طالب:

حرث بن نوفل از علی بن ابی طالب علیه السلام نقل می کند که به فرزندانش فرمود: دنبال خلافت نباشید چون هر کس از شما به خاطر رسیدن به آن قیام کند بدون نتیجه کشته می شود.
از عثمان بن عفان نقل شده است: این حکومت به هیچ کس از اولاد علی علیه السلام نخواهد رسید.
علی بن عبدالله از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز مانند همین گونه را نقل می کند. عثمان بن عفان نیز از او صلی الله علیه و آله و سلم نقل می کند که به علی بن ابی طالب علیه السلام فرمود: هیچ یک از فرزندان تو به حکومت نمی رسند.
از ام سلمه نیز روایت شده است: روزی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بودیم سخنی از خلافت به میان آمد این که از آن فرزندان فاطمه علیها السلام خواهد بود. فرمود: هرگز به آنها نمی رسد اما به فرزندان عمویم، عباس خواهد رسید، به او تبریک بگویید!
زمانی که خبر قتل زید بن علی علیه السلام به برید رقاشی رسید گریست و گفت: انس بن مالک از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برایم نقل کرده است: هیچ یک از آنها به حکومت دست پیدا نخواهند کرد.

«بخش 38»نکوهش حکومت امویان و نفرین کردن بر آنها:

ابن عباس می گوید: پرچم های سیاه رنگی متعلق به ما اهل بیت است به محض این که در خراسان آشکار می شوند قیام و شورش به راه اندازند. همچون شب سیاهند، آغاز کارشان با پیروزی شروع می شود، در میانه کار به لعن و نفرین می رسند و سرانجام آنها کفر و بی ایمانی است.(چنانند که) اگر کسی با آنها بجنگد با او می جنگند و کسی یارای گریختن از دست آنها را ندارد و کسانی را که به پناهگاه پناه برند از آنجا بیرون می کشند و هر کس با آنها همراهی کند او را به فتنه و بلا مبتلا می کنند و مخالفان خود را تهدید می کنند. هر که آنها را نفرین و لعنت کند مثل آن است که تیری را در راه خدا به سمت دشمن بیفکند.

«بخش 39» دولت عباسیان و ترکان:

حسن از شخصی نقل می کند علی بن ابی طالب علیه السلام به ابن عباس گفت: ابن عباس! چیزهای مختلفی شنیده ای اما از خودت هم چیزی بگو خدا از تو راضی باد! پاسخ داد: چشم. فرمود:(بگو) در دویست سال آینده این ها اول فتنه هایند.
حکومت خردسالان، تجارت فراوان و سود کم، مرگ دانشمندان و صالحان، قحطی شدید، ظلم و ستم و کشتن اهل بیت تشنه ام در زوراء(شهر بغداد)، دودستگی و نفاق پادشاهان و حکومت غیر عرب ها. زمانی که ترکان حکومت شما را قبضه کردند به سواحل دریا و گوشه کنار کشور بروید و حتماً فرار کنید. بعد از این در سال دویست و پنجاه و پنج، سه فتنه رخ می دهد. فتنه ای در مصر و وای بر مصر دومی در کوفه و سومی در بصره. مرد بی اصل و نسبی که نماینده آنها می شود آنها را به هلاکت می رساند. مردم در مقابل او دو دسته می شوند: دسته ای با او همکاری می کنند و گروهی بر ضد او، تا چندین سال به همین وضع بر آنها حکومت می کند. سپس خلیفه خشن و سنگدل- که در آسمان قتّال و در زمین جبّار نامیده می شود- آن چنان کشت و کشتار به راه می اندازد که خون را به آب می آمیزد( آب ها رنگ خون به خود می گیرند) به حدی که نمی شود از آن آب نوشید. عرب های بیابان نشین به او حمله می کنند و او را می کشند و ظلم و فساد در میان مردم همه گیر می شود، پرچم هایی چون دانه های تسبیحی که نخش پاره شده است و دانه هایش پیوسته می ریزد پشت سر هم به سوی شما می آیند. آن هنگام که خلیفه به قتل می رسد منتظر شورش و خروج خاندان ابوسفیان باشید. نشانه قیام آنها هلال مصر است و در آن هنگام زمین بصره فرو می ریزد و اقصی نقاط آن فرو می رود، همین حادثه در بازار و مسجد آن روی می دهد آن گاه طوفان آب به پا خواهد خواست و آن که از تیغ شمشیر بگریزد از هلاک طوفان نمی رهد مگر کسانی که حومه شهر ساکن شده اند و زندگی در مرکز شهر را به کناری گذاشته اند. سه زمین لرزه و سه ماه گرفتگی و پرتابی آسمانی روی می دهد و آن گاه نوبت کوفه فرا می رسد. سفیانی هم در شام قیام می کند زمانی که سپاهش به کوفه برسد منتظر بهترین شخص خاندان پیامبر باش. (در زمان او) زندگان آرزوی زندگانی مجدد مردگان خود را می کنند و اوست که زمین انباشته از ظلم را پر از عدل و داد می کند.
پایان بخش چهارم / راسخون