سخنانی از امام مجتبی علیه السلام

بسم الله ...

 

کمک به مؤمنین برترین عبادت
ابن مهران گوید: با حسن بن علی (علیهماالسلام) در مسجد و در حال اعتکاف نشسته بودیم. مردی خدمت آن حضرت آمد و گفت: ای فرزند پیامبر خدا! فلان شخص مالی از من طلب دارد و می خواهد مرا به سبب عدم پرداخت آن زندانی کند. امام (علیه السلام) فرمودند: سوگند به خدا! مالی ندارم تا بدهی تو را بپردازم. آن شخص گفت: پس با طلبکارم صحبت کنید (تا مهلت دهد). امام آماده ی حرکت شدند. عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! آیا فراموش کرده اید که در حال اعتکاف به سر می برید؟ (و نباید از مسجد خارج شوید؟) حضرت فرمودند: فراموش نکرده ام بلکه شنیده ام از پدرم که از جدّم رسول الله (صلی الله علیه و آله) روایت می کرد: هر کس برای برآورده شدن حاجت برادر مسلمانش تلاش کند، گویا نه هزار سال روزها را روزه گرفته و شب ها را به عبادت سپری کرده است.

امام حسن علیه ‏السلام فرمودند:
بعد از وفات من و جدا شدن روح از بدنم، حسین بن على علیهماالسلام امام است. وراثت او از پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله نزد خدا در کتابْ [لوح محفوظ یا قرآن و یا وصیت‏نامه] ثبت است که خداوند عز و جل این وراثت را به وراثت از پدر و مادرش افزوده است؛ زیرا خدا دانست که شما بهترین خلق او هستید. از این رو، از میان شما محمّد صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله را برگزید و محمّد، على علیه ‏السلام را و على علیه ‏السلام مرا به امامت انتخاب کرد ومن حسین علیه ‏السلام را برگزیدم.

امام حسن (علیه‏السلام) فرمودند:
دیروز مردى شما را ترک کرد(امام علی علیه السلام) که پیشینیان بر او پیشى نگرفتند و پسینیان به او نمى‏رسند .

امام حسن (علیه‏السلام) فرمودند:
هر گاه شنیدى شخصى آبروى مردم را مى‏ریزد ، بکوش تا تو را نشناسد .

امام حسن (علیه‏السلام) فرمودند:
احسان آن است که تأخیرى در پیش و منّتى در پس نداشته باشد .