بسم الله ...
دانشمند اخلاقی مرحوم محدث قمی رحمهالله میگوید:
"سزاوار است روضه خوان (به ویژه در غیر ایام عاشورا) حالتهای روحی مردم را
مراعات کند. به اندازهای ذکر مصیبت نماید که دلها رمیده نشود و گفتهها
سست نگردد، مثلاً مصیبتهای بسیار فجیع و دلخراش را بر زبان نیاورد.
محدث فاضل، مورخ متبحر ، میرزا هادی خراسانی نجفی ـ ایده اللّه ـ برایم نقل کرد:
در
عالم خواب دیدم، گویا در یکی از حجرههای صحن امیرالمؤمنین علیهالسلام
هستم و همه امامان معصوم علیهمالسلام ، یا بیشتر آنان در آن جا نشستهاند و
مردی از بالای منبر برای آنان روضه می خواند، تا گفتارش به این جا رسید که
شمر به سکینه گفت: «ای دختر خارجی!»، دیدم حضرت امیر علیهالسلام از این
سخن ناراحت شد و به سختی روی درهم کشید و رنگ چهره آن حضرت تغییر کرد. چون
چنین دیدم، به آن مرد روضهخوان اشاره کردم و گفتم: بس کن! حال
امیرالمؤمنین علیهالسلام را نمیبینی؟
حضرت امیرالمؤمنین
علیهالسلام فرمود: آن سخن هم که دیروز خودت گفتی، کمتر از این نبود. به
یادم آمد که من دیروز مصیبت آویختن سر ابوالفضل علیهالسلام از سینه اسب را
خوانده بودم. عذر خواستم و توبه کردم."
نشرمکتوب/منبع: مجله حوزه، ش 47، ص 90 و
فرهنگ نیوز